Bijeenkomst mei 2022

Deze begon eigenlijk in mei 2 jaar geleden. Dirk en Wilma kwamen toen bij ons op bezoek en we bespraken zittend aan de tuintafel wat we zouden gaan doen.

Het verslag ervan stuurden we aan Astrid en die maakte er vervolgens een prachtig programma blad van. Verluchtigd met foto’s

 

Maar….toen kwam Corona, die Gloed rond de zon of dat Mexicaanse bier, later Covid 19 geheten.

Pandemie: mondkapjes, ziekenhuizen met volle IC afdelingen, cafe’s restaurants winkels dicht. Alleen de grootgrutters mochten open blijven met een numerus fixus aan klanten Nederland kwam tot stilstand met thuiswerkers e.d. en onze bijeenkomst werd onmogelijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Na 2 jaar eindelijk licht aan het einde van de tunnel en het programma blad van Astrid werd uit de kast gehaald. Eigenlijk hoefden we alleen het jaartal en de data te veranderen.

Michiel en ik vertrekken eigenlijk een dag te vroeg en na een rustige nacht langs de steiger van jachthaven de Put verkennen we de omgeving. Het is een open haven wat betreft de wind. Die laat zich duidelijk horen door het gefluit van masten stagen en vallen. Wat een herrie.

We laten het Brendaentje te water en Michiel kan z’n energie kwijt door langs de boten te roeien. Zelf doe ik het ook nog een keertje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gerrie komt met een typisch vrouwen probleem. Ze heeft geen slagroom meer. Kan Paddy dat morgen meebrengen? Die komt een dagje later, maar Michiel kan het in Zuid Beijerland gaan halen. Dus het vouw fietsje uit de machine kamer gehaald, in elkaar gezet en de banden opgepompt. Michiel heen en weer naar dat dorp en

 

 

komt met veel meer terug. Edoch de slagroom zit erbij.

 

In dit ruimte vaart tijdperk heeft iedereen zo’n plat telefoontje dat ook foto’s kan maken, berichten ontvangen en verzenden, snelheid meten, positie bepalen enz. enz. Dus meldt John dat ie vandaag uit Gouda vertrekt en inderdaad om ½ 2 vaart ie binnen. Het achterdek is overkapt en wel zodanig dat het niet erg opvalt. Sluit mooi aan op de rest. Edoch de ruimte aan boord is meer dan verdubbeld. Nu zitten we niet in de kajuit, maar in de lange en brede stuurhut. Goed gedaan John, want het is z’n eigen ontwerp en de pijpen heeft hij zelf gebogen 

 

 

 en aangebracht. Het doek is van z’n zeilmaker. John bekent dat hij er toe overging door de stuurhut op onze boot de Brendaen. Ik ben trots.

 

Dirk en Wilma komen tegen 7-enen, na een volle werkdag en Wilma heeft zoete broodjes bij zich. Zeeuwse Bolussen heten ze. ’s Avonds gezellig televisie kijken bij John& Astrid naar Feijenoord- Italië, welke afliep met 0-2 voor Italië

 

 

 

Hemelvaart dag komt met mooi weer en de buienradar geeft geen regen. Astrid vertelde me gisteren al dat ik vandaag 80 jaar zou worden. Staat op Facebook. Je kunt tegenwoordig ook niets geheim houden. Op onze club app staat het nu ook en de felicitaties stromen binnen.

Dan met 2 boten naar het haventje aan de overzij in Tiengemeten. Uurtje wachten en rondwandelen waarna er een trekker met een lange huifkar aan komt rijden. 2 mannen die er nogal hetzelfde uitzien qua kleding en postuur rijden ermee. Het blijken broers te zijn. De ene rijdt en de andere geeft uitleg. Hij lijkt wat teleurgesteld, als het goede antwoord gegeven wordt op de vraag: Wat is een gemet. Dat is de oppervlakte die een paard in een dag kan ploegen. Verschilt nogal, want klei is taaier dan zand.

 

 

 

 

 

 

 

Zo horen we het verhaal over dit eiland als quarantaine gebied tijdens de VOC tijden. Hier werden de bemanningen en passagiers aan land gebracht en na enige tijd konden de gezonden verder gaan terwijl de gestorvenen begraven werden en met ongebluste kalk overgoten. Hoor je nooit iets van bij de geschiedenis lessen op school. In het landbouw museum hangt een prachtig model van een landbouw sproei vliegtuig. Schaal 1:3 destijds was het geel geschilderd nu wit. Ik vind de gele kleur beter. Zo zien de meesten er nl uit.

Bij het verlaten van het haventje varen beide boten rustig achter uit langs, een aan het begin liggend, zeiljacht. Wat is een boegschroef toch een prachtig ding.

Terug in de Put maakt eenieder zich klaar voor de Borrel. De tafels in het clubhuis liggen vol drank en lekkers. Paddy heeft haar tulband meegebracht ter gelegenheid van mijn verjaardag. En daar beginnen we mee. Maar dan plotseling tijdens die voorbereidingen springt Michiel aan boord en roept: ik heb pleisters en verband nodig want er is veel bloed. Geef hem het nieuwe pakje van de Kruidvat en hij rent terug naar een groepje aan het west einde van de steiger. Bij hen ligt iemand op de planken. Het is Gerrie van de Chantal. Ze blijkt op haar hoofd gevallen en door de poging haar val te breken is haar arm en pols (?) beschadigd. Ook haar oogkas is dik en blauw. Wat een schrik. Ze wordt in een taxi geholpen en dan op weg naar geneeskundigen.

Oorzaak: losse en krom gebogen planken op de steiger. Voldoende voor val- en struikel- problemen. Later op de avond staat op de mail dat ze weer terug komen. De Borrel in het clubhuis wordt flink overschaduwd door dit ongeval.

Mooi clubhuis trouwens, met uitzicht op het Vuile Gat. Heet dit water zo vanwege de flinke stroom die er stond of door de vele Quarantaine schepen?

Paddy heeft een kaart van de jachthaven de Schapenput in de Heen meegenomen en onze CEO Astrid laat aan eenieder zien waar ze komen te liggen. Voornamelijk aan de kade aan bakboord bij het invaren. De volgende morgen is Gerrie op en och arme, ze ziet er niet uit met dat dikke blauwe oog. Ze vertrekken dan ook naar hun thuishaven en naar huis. Goede reis.

 

 

 

 

 

 

 

 

Michiel zegt dat ie ’s nachts niet kon slapen  even aan dek ging zitten, waarop hij 2 bevers aan de walkant zag  rondscharrelen. We liggen in een natuur haven! Om 11 uur varen we weg uit deze lawaaiige haven. (door het gegil en gesnerp van de wind om de masten}. Stokken geheten in motorboot taal. Bij de Volkerak sluizen varen ronde en platbodem jachten rond. Zeker een wedstrijdje. En als we eenmaal vastliggen aan de steigers komen er een vlot aantal van die grote witte plastic motorjachten aan van 3 verdiepingen hoog. Dat wordt duwen in de sluis dus houd ik me gedeisd. Wanneer we invaren blijkt er een jacht met een bijna 19m lange mast te liggen. Aan de ingang, dus kan hij er door als het sluis water gaat zakken. Ga dan als laatste naar binnen. Hij niet, dus de eerste dikke witte motorboot van 3 verdiepingen houdt in en kan er nauwelijks langs. Die dingen zijn ook nogal breed. Alles stroopt op en een opening later kan ik pas met al die witte jongens mee.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de Heense Sas een nieuw probleem. De sluis staat op dubbel rood. Geen bediening? Hoe kan dat. We laten het bootje te water en Michiel roeit er naar toe. Elektrisch probleem. Ze zitten in de schakel kast te knoeien. Tenslotte enkel rood en dan op groen. We kunnen door. Astrid vertelt dat ze ook moesten wachten voor dubbel rood.

In de Schapenput liggen we overal waar plek is. In de doorgang naar de ronde haven met 3 boten en Astrid en John in de schoonmaak plek wat verder op. Kees Hertog komt weer langs en zit bij een van de 3 boten aan dek. Volgen de week krijgt hij een nieuwe hartklep. Paddy komt en heeft sterke verhalen over de vele felicitatie kaarten en wie allemaal opgebeld hebben. Ook zit er in onze tuin een nest Uilen in de eikenboom. Die maken ’s nachts flink wat herrie.

Rond 6 uur wandelen we gezamenlijk naar de Uitwijk en vinden daar onderdak in 1 van de zalen aan 2 lange tafels. Wordt genoeglijk en lawaaiig. Dat neemt pas tegen 8-en af. Ties en Kitty zijn ook van de partij, alhoewel ze geen de Ruiter boot meer hebben, maar een vletje. Dus, oud leden geneer je niet en kom gewoon eens langs.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De zaterdag begint rustig en stralend. Dan wind en wolken erbij. Die wind wordt ook nog eens krachtig. We gaan naar de Dintelse Gorzsen. Nu met 1 boot. Aldaar over de lage loopbrug zonder leuningen en dan de wildernis in, want een groene vrouw die we op de terugweg tegen komen geeft uitleg. Ze vertelt 100-uit.  Destijds toen eb en vloed wegvielen en het water zoet werd, liet men de drooggevallen plaat aan z’n lot over. Wel werd er steeds gekeken welke planten, struiken en bomen er opdoken. En dat zijn er velen. De paadjes zijn smal en kronkelig. De grote dikke koeien, er is geen stier bij, zijn wel aangevoerd en dienen als maai-en mest-machines. Ze staan bij warmte graag in het water want in hun poten zitten aderen en dan kunnen ze hun lijf hierdoor wat afkoelen. Een deel van ons wilde de korte route lopen, maar uiteindelijk bleken we allen min of meer ongeveer een lange route genomen te hebben. Er zijn dan ook geen pad naam bordjes. Wel paaltjes met kleuren cirkels erop, maar die zijn niet zo duidelijk. In de erte zien we een kudde paarden.

 

 

 

 

 

Terug gekomen bij café en boot trakteert PaddyBert op een Borrel. 

 

Aan het eind va de middag tuigen we de Bar-B-Q op in de Finse Kota. Ziet er ruim uit, maar als we later op een keer met velen erin zitten blijken onze welvaarts heupen toch te breed. Enigen moesten buiten blijven. De slager komt op de afspraak tijd en Astrid had iemand met schort en een bestel busje verwacht. Edoch een knappe jonge dame, voor iemand van 80 is alles jong, stapt uit haar grote Audi en is netjes geleed. Astrid is verbaasd. Hebt U zich speciaal omgekleed? Nee hoor, alleen m’n schort afgedaan. Het is toch een hele vracht die 2x rijden vraagt met het golf karretje. Dat had ik speciaal geregeld voor Paddy. Die lange tocht omhoog en omlaag leek me niet mogelijk voor haar.

Maar wat zien ik…ze loopt rustig via de bergwei naar boven naar de Kota. En ook weer terug, zelfs een keer via de haarspeld bocht aan de noordkant.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De mannen hebben intussen het vuur aangestoken, Michiel heeft z’n Pinda saus gemaakt en de dranken zijn ingeschonken. Het wordt een gezellige avond met nogal wat wind. Er wordt zelfs een wandscherm opgetuigd.

 

 

 

 

 

 

Zondag afscheidsdag. Begint met regen, maar dat is gelukkig een bui, dus later schijnt de zon weer. We zwaaien zoveel mogelijk uit en dan is de reünie van mei 2022 alweer verleden tijd