De Veenvaart-route….de moeite waard Door Trea & Ger van Egmond
Wij hebben ‘m gedaan afgelopen zomer 2017! Het kostte wat moeite, maar het was het dubbel en dwars waard.
Om deze ‘nieuwe’ doorvaarroute te benaderen zijn we vanuit Noordscheschut bij Hoogeveen begonnen.
Een weekendje Noordscheschut bij Hoogeveen! Geweldige plek bij het sluisje aan het groene kantje, gezellig met een hele rij jachten voor en achter ons. Gratis en voor niets werden we overdag overspoeld met een gezellige herrie van de klinkerweg aan de overkant naast het water: iedereen lijkt hier een aanhanger achter z’n auto te hebben, wat een gehobbel… Maar goed, gratis was ook de
ligplaats en het sanitair, dus dat mocht de pret niet drukken.
’s Maandagsmorgens vroeg de trossen los en de verlengde Hoogeveense Vaart bedwongen binnen een aantal uren. Net de sluis bij Erica voor onze neus dicht, dus maar een schutting wachten en vervolgens doorgestoomd naar Klazienaveen. De overnachting aldaar aan de kop van de Oranjesluis.
De volgende morgen in konvooi de sluis door richting het nieuw gegraven Koning Willem Alexanderkanaal. Daar de bijzondere, recent gebouwde, Spaarsluis door. Dit kanaal is enkele jaren geleden gegraven om de verbinding met Ter Apel mogelijk te maken, een prachtig stukje nieuwe natuur. Ook passeren we hier de Koppelsluis, waar je van de ene sluis de andere invaart. We zakken in totaal 5 meter, fascinerend!
Dan varen we na een kort vervolg zomaar ineens in Europa’s grootste Openluchtmuseum ‘Het Veenpark’. Langs de kant zien we her en der allerlei bezoekers van het museum lopen en konden we zelfs nog aanleggen en overnachten, maar dat hebben we niet gedaan. We voeren het park door en uit richting Barger Compascum. Daar aangekomen een scherpe draai in noordelijke richting en de tocht vervolgd via Emmer-Compascum en Ter Apel naar Musselkanaal.
Daar liggen we midden in het centrum en de brugwachter komt nog even vragen hoe laat we de volgende morgen door de brug willen, wat attent! ‘Doe maar om 9 uur’ , we hebben nog vele bruggen en sluizen te gaan na de 7 (sluizen) en 32 (bruggen) die we al gehad hebben. Mooie en ruime nieuwe kade overigens hier in de haven van Mussselkanaal.
De eigenlijke Veenvaartroute is nu voorbij, maar wat verder volgt is een avontuur op zich.
Om 9 uur lagen we voor de brug, de eerste van velen weer vandaag.
Het gaat voorspoedig in een konvooi, want dat is men hier gewend.
Even voor 12 uur zijn we bij de sluis 1e Verlaat bij Stadskanaal. De sluiswachter schu(d)t (vooral met zijn hoofd!). Als hij ons laat liggen halen we het niet tot Zuidlaren. Maar hij heeft nu eigenlijk pauze…. Onder het mom van ’dan moet het maar…’ schut hij ons en doet de volgende brug zelfs ook nog open. Bij Bareveld moeten we wachten en worden we door een brugwachter opgehaald en gaan we een heel bruggen- en sluizenfestijn tegemoet. Op z’n scooter gaat de beste man 2 ½ uur mee. Dan horen we dat de brug bij Kielwindeweer defect is en zien ons al een nachtje in de ‘rimboe’ doorbrengen. Uiteindelijk valt alles mee; inmiddels is de brug weer werkende. Bij de sluis van Kielwindeweer wilden we onze scooterende brugwachter juist een fooi geven, maar helaas voor hem stapte hij direct weer op z’n scooter en ging terug, een andere sluiswachter nam het over…. en liggen we na heel, heel veel bruggen en sluisjes op het Zuidlaardermeer. Op het meer zwaaien we onze medekonvooivaarders gedag; zij varen door naar Groningen. De dag daarop zijn we ook naar de geboortestad van Trea gevaren, Grunn’n. Noordelijker zijn we maar niet gegaan, want er gaat niets boven Groningen….
Lekker een lang weekend aan de rand van de stad gelegen, met de fiets heerlijk vele ‘roots’ bezocht en daarna richting Friesland onze weg vervolgd.
De Veenvaartroute …. een aanrader, een bijzondere en fascinerende ervaaring!
|
| www.veenvaart.nl |
